مقایسه چابکی و استقامت قلبی-تنفسی دانش آموزان دختر ۱۰-۱۲ سال سالم و مبتلا به کف پای صاف

هدف از این مطالعه بررسی اثر ناهنجاری صافی کف پا بر استقامت قلبی- تنفسی،و چابکی در دختران 10 تا 12 سال با قوس کف پای صاف و طبیعی بود. جامعه آماری شامل 400 نفر و نمونه آماری دو گروه از دانش آموزان دارای کف پای صاف 20 نفر و 20 نفر طبیعی بودند. میانگین سن، وزن، قد گروه کف پای صاف به ترتیب 68/0± 6/11سال، 6/10 ± 1/37 کیلو گرم، 6/7 ± 3/135 سانتی متر و گروه طبیعی 73/0± 3/11 سال، 7/7 ± 3/35 کیلو گرم، 2/7 ± 7/139 سانتی متر بود. برای مشخص کردن نوع ساختار کف پایی، از روش افت استخوان ناوی استفاده شد روش افتادگی استخوان ناوی، به عنوان روش کلینیکی معتبر در تحقیقات مورد استفاده قرار گرفته است. (72% و 82% به ترتیب برای پای چپ و راست=icc)، سپس هر دو گروه در آزمون های دوی 540 متر و 9×4 متر برای سنجش استقامت قلبی- تنفسی و چابکی شرکت کردند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که علی رغم اینکه دختران دارای ناهنجاری صافی کف پا میانگین بیشتری را در رکورد استقامت قلبی– تنفسی داشته اند، از نظر آماری میان استقامت افراد با قوس کف پای صاف و طبیعی اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0≥p). هم چنین یافته های تحقیق نشان داد که میان چابکی افراد با قوس کف پای صاف و طبیعی اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0≥p). بر اساس یافته های این تحقیق می توان بیان داشت که این ناهنجاری در سنین کودکی بر استقامت قلبی- تنفسی دانش آموز دختر و چابکی آنان تاثیر معنی داری نداشته است. از این رو نباید مانع شرکت این کودکان در فعالیت های جسمانی و حرکتی به ویژه در ساعات درس ورزش به دلیل ابتلا به کف پای صاف شد، اما لازم است توصیه های حرکتی خاصی را برای اصلاح این ناهنجاری و به حداقل رساندن عوارض احتمالی ناشی از آن ارائه داد.